از خودم!

از خودم!...

از خودم!...

از خودم!...

ما با ‌سکوتِ سردِ خدا، هم‌صدا شدیماز توده های مردم زخمی جدا شدیمدر گیرِ فوبیای عجیب و کُشنده ایاز چشمْ ‌غُرّه های شبی وَهم‌زا شدیمموضوع شعرمان همه شد عشق و کشک و هیچهم مَشربِ جماعتِ بی اعتنا شدیمکف زد برای لُکنت مان روزگار و بعدقربانی قضاوتِ نا اهل ها شدیمبازنده ی مبارزه ی جبر و اختیارمعصوم چون فرشته، در این ماجرا شدیمپاییز زردِ ما به زمستان کشید و حیفبهمن سقوط کرد و به زیرش فنا شدیمفرشی نفیس بود و پُر از نقش ذهن‌مانامّا به پای جبر زمان نخ‌نما شدیماز ایده آل‌هات نزن حرف و فکر کنکم نیست خفّتی که به آن مبتلا شدیم؟! زهرا موسی پور فومنی + نوشته شده در  جمعه ششم بهمن ۱۳۹۶ساعت 21:4  توسط zahramoosapour  |  از خودم!...

برف را از پشتِ بام بی کسان پارو کنیدآمده روز مبادا ، سکّه ها را رو کنیدمعجزه هرگز نمی افتد در این قرن اتّفاقبا محبّت قلب های خلق را ⇦جادو⇨ کنیدکلبه ی درویشی مردم ندارد رونقییَأس را از روی موکِت_کهنه ها* جارو کنیدریّه ها را پُر کنید از مولِ اکسیژن وَ بعد عاشقانه، عطرِ ریحان های تَر را بو کنید.راستی رنج و عذاب زندگی تقصیر کیست؟بندگان را با خدا ، یک لحظه رو در رو کنید!بحث های فلسفی دیگر نمی آید به کارپس حقایق را به طور تجربی وا گو کنید زهرا موسی پور فومنی *موصوف+صفت+های جمع (استثناء) + نوشته شده در  یکشنبه هشتم بهمن ۱۳۹۶ساعت 17:24  توسط zahramoosapour  |  از خودم!...